نمازهای ماه ذیحجه

فضیلت ماه ذی الحجه

نماز دهه اول ماه ذی الحجه:

نمازهای ماه ذیحجه

دهه اول این ماه بسی فضیلت و شرافت دارد، این دهه ایامش ایام معلومات است که در قرآن مجید ذکر آن شده است: «و یذکروا اسم الله فی ایام معلومات».[1]

از رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ مروی است که عمل خیر و عبادت در هیچ ایامی نزد حق تعالی محبوبتر نیست.[2]

دهه اول این ماه بسیار با ارزش است تا آن جا که رسول خدا ـ صلّی الله علیه و آله ـ فرموده اند: «روزهای پاکتر از این دهه، نزد خداوند نیست».[3]

اعمال دهه اول ماه ذی الحجه

1. روزه گرفتن نه روز اول این دهه
2. در هر شب از دهه اول مابین نماز مغرب و عشاء دو رکعت نماز بجا آورد، در هر رکعت پس از حمد سوره توحید و سپس این آیه را بخواند:

«وَ واعَدْنا مُوسی ثَلاثِینَ لَیلَةً وَ أَتْمَمْناها بِعَشْرٍ فَتَمَّ مِیقاتُ رَبِّهِ أَرْبَعِینَ لَیلَةً وَ قالَ مُوسی لِأَخِیهِ هارُونَ اخْلُفْنِی فِی قَوْمِی وَ أَصْلِحْ وَ لا تَتَّبِعْ سَبِیلَ الْمُفْسِدِینَ».

و ما با موسی [برای عبادتی ویژه] سی شب وعده گذاشتیم و آن را با افزودنِ ده شب کامل کردیم، در نتیجه میعادگاه پروردگارش در چهل شب پایان گرفت، موسی [زمانی که به میعادگاه می رفت] به برادرش هارون گفت: در میان قومِ من جانشینم باش و به اصلاح [امورشان] بپرداز و از روش [و آرای] تبهکارانِ فتنه انگیز پیروی مکن![4]

تا شریک ثواب حاجیان گردد، بدون این که از ثواب آنان چیزی کاسته شود.

نماز حضرت فاطمه سلام الله علیها در روز اول

روز بسیار مبارکی است و در آن چند عمل وارد است: اول روزه، که ثواب زیاد دارد، دوم نماز.

نماز حضرت فاطمه سلام الله علیها که آن چهار رکعت است به دو سلام، مثل نماز امیر المؤمنین علیه السّلام در هر رکعت «حمد» یک مرتبه و «توحید» پنجاه مرتبه و بعد از سلام تسبیح آن حضرت بخواند و بگوید:

«سُبْحانَ ذِی الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِیفِ! سُبْحانَ ذِی الْجَلالِ الْباذِخِ الْعَظِیمِ! سُبْحانَ ذِی الْمُلْک الْفاخِرِ الْقَدِیمِ! سُبْحانَ مَنْ یری أَثَرَ النَّمْلَةِ فِی الصَّفا! سُبْحانَ مَنْ یری وَقْعَ الطَّیرِ فِی الْهَواءِ! سُبْحانَ مَنْ هُوَ هکذا وَلَا هکذا غَیرُهُ.

منزّه است آن دارای توانمندی بلندمرتبه، منزّه است آن دارای بزرگی بسیار با عظمت بزرگ، منزّه است آن دارای فرمانروایی گران مایه ازلی، منزّه است آن که جای پای مورچه را بر سنگ صاف می بیند، منزّه است آن که چگونگی گذر پرنده را در هوا مشاهده می کند، منزّه است آن که او چنین است و جز او چنین نیست. ».[5]

نماز روز اول ماه ذی الحجه:

خواندن دو رکعت نماز نیم ساعت پیش از رسیدن آفتاب به هنگام ظهر، در هر رکعت سوره «حمد» یک مرتبه و هر یک از سوره های «توحید» و «آیت الکرسی» و «قدر» را ده مرتبه.[6]

نماز روز نهم ماه ذی الحجه(روز عرفه)

بعد از نماز عصر دو رکعت نماز به جا آورد، در رکعت اوّل بعد از «حمد»، سوره «توحید» و در دوم پس از «حمد»، سوره «کافرون» (قُل یا اَیهَا الْکافِروُنَ) را بخواند. پس از آن باندازه ای که می تواند قرآن خوانده سپس سجده کرده و بعد از سجود بگوید:

سُبْحانَ الَّذِی فِی السَّماءِ عَرْشُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْأَرْضِ حُکمُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْقُبُورِ قَضاؤُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْبَحْرِ سَبِیلُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی النَّارِ سُلْطانُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْجَنَّةِ رَحْمَتُهُ! سُبْحانَ الَّذِی فِی الْقِیامَةِ عَدْلُهُ! سُبْحانَ الَّذِی رَفَعَ السَّماءَ! سُبْحانَ الَّذِی بَسَطَ الْأَرْضَ! سُبْحانَ الَّذِی لَامَلْجَأَ وَلَا مَنْجا مِنْهُ إِلّا إِلَیهِ.

منزّه است خدایی که عرشش در عالم بالاست، منزّه است خدایی که حکمش در زمین است، منزّه است خدایی که فرمانش در گورهاست، منزّه است خدایی که راهش در دریاست، منزّه است خدایی که سلطنتش در آتش است، منزّه است خدایی که رحمتش در بهشت است، منزّه است خدایی که عدالتش در قیامت است، منزّه است خدایی که آسمان را برافراشت، منزّه است خدایی که زمین را بگستراند، منزّه است خدایی که پناهگاه و نجاتی از او جز به او نیست.[7]

و سپس خواسته های خود را از خدا بخواهد.

نماز روز عید قربان

نماز عید دو رکعت است در رکعت اول حمد و سوره اعلی بخواند و بعد از قرائت پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیر این قنوت را بخواند:

اللَّهُمَّ [أَنْتَ أَهْلُ ] أَهْلَ الْکبْرِیاءِ وَ الْعَظَمَةِ وَ أَهْلَ الْجُودِ وَ الْجَبَرُوتِ وَ أَهْلَ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ وَ أَهْلَ التَّقْوَی وَ الْمَغْفِرَةِ أَسْأَلُک بِحَقِّ هَذَا الْیوْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُسْلِمِینَ عِیدا وَ لِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهِ عَلَیهِ وَ آلِهِ ذُخْرا وَ شَرَفا وَ مَزِیدا أَنْ تُصَلِّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُدْخِلَنِی فِی کلِّ خَیرٍ أَدْخَلْتَ فِیهِ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُخْرِجَنِی مِنْ کلِّ سُوءٍ أَخْرَجْتَ مِنْهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُک عَلَیهِ وَ عَلَیهِمْ أَجْمَعِینَ اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک خَیرَ مَا سَأَلَک مِنْهُ عِبَادُک الصَّالِحُونَ وَ أَعُوذُ بِک فِیهِ مِمَّا اسْتَعَاذَ مِنْهُ عِبَادُک الصَّالِحُونَ

پس تکبیر ششم بگوید و به رکوع رود و بعد از رکوع و سجود برخیزد به رکعت دوم و بعد از حمد سوره و الشمس بخواند پس چهار تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیری آن قنوت را بخواند و چون فارغ شد تکبیر پنجم گوید و به رکوع رود پس نماز را تمام کند.که در این صورت با احتساب تکبیر شروع نماز در رکعت اول هفت تکبیر و در رکعت دوم پنج تکبیر دارد که مجموعا دوازده تکبیر می شود.

و مستحب است بعد از نماز دعایی که روایت شده خوانده شود، که یکی از آنها دعای ندبه است. دعایی که به ما می گوید چگونه در این روز به یاد امام و حاکم زمان خود بوده و چه کسی سزاوارتر از ما به ما می باشد. و این که چگونه برای از دست دادن امام خود گریان و اندوهناک باشیم.

نماز شب و روز هجدهم ماه ذی الحجه

نماز شب هجدهم ماه ذی الحجه( شب عید غدیر خم)

در یک نماز دوازده رکعتی وارد شده که مجموع دوازده رکعت، یک سلام در پایان نماز دارد. بعد از هر دو رکعت نشسته تشهد بگوید، در هر رکعتی ده بار «حمد» و«قل هو اللّه احد» و یک بار «آیة الکرسی» و در رکعت دوازدهم هفت بار «حمد» و «قل هو اللّه احد» خوانده، سپس دست به قنوت برداشته و ده بار در آن بگو:

«لا إلهَ إلّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَیُمِیتُ وَهُوَ حَیّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلّ شَی ءٍ قَدِیرٌ».

آنگاه رکوع و سجده را انجام داده و ده بار در سجده بگو:

«سُبْحانَ مَنْ أَحْصی کُلَّ شَیْ ءٍ عِلْمُهُ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ الّا لَهُ، سُبْحانَ ذِی الْمَنِّ وَ النِّعَمِ، سُبْحانَ ذِی الْفَضْلِ وَ الطَّوْلِ، سُبْحانَ ذِی الْعِزَّةِ وَ الْکَرَمِ. أسْأَلُکَ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ، وَ مُنْتَهیَ الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ، وَ بِالاسْمِ الاعْظَمِ وَ کَلِماتِکَ التّامَّةِ انْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ رَسُولِکَ وَ اهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ وَ انْ تَفْعَلَ بِی کَذا وَ کَذا(بجای کذا حوائج خود را از خدا بخواهد)، انَّکَ سَمِیعٌ مُجِیبٌ»(به جای کذا و کذا حاجت خود را ذکر کند) و سپس بگوید: «انَّکَ سَمِیعٌ مُجِیبٌ»[8]

نماز روز هجدهم ماه ذی الحجه( عید غدیر خم)

دو رکعت نماز بجا آورد مانند نماز صبح و پس از نماز به سجده رود و صد مرتبه «شُکْراًلِلّهِ» بگوید سپس سر از سجده بردارد و دعای زیر خوانده شود:

اللّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُک بِأَنَّ لَک الْحَمْدَ وَحْدَک لَاشَرِیک لَک، وَ أَنَّک واحِدٌ أَحَدٌ صَمَدٌ لَمْ تَلِدْ وَ لَمْ تُولَدْ وَ لَمْ یکنْ لَک کفُواً أَحَدٌ، و َأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُک وَ رَسُولُک صَلَواتُک عَلَیهِ وَ آلِهِ، یا مَنْ هُوَ کلَّ یوْمٍ فِی شَأْنٍ کما کانَ مِنْ شَأْنِک أَنْ تَفَضَّلْتَ عَلَی بِأَنْ جَعَلْتَنِی مِنْ أَهْلِ إِجابَتِک وَأَهْلِ دِینِک وَ أَهْلِ دَعْوَتِک، وَ وَفَّقْتَنِی لِذلِک فِی مُبْتَدَءِ خَلْقِی تَفَضُّلاً مِنْک وَ کرَماً وَجُوداً، ثُمَّ أَرْدَفْتَ الْفَضْلَ فَضْلاً، وَ الْجُودَ جُوداً، وَ الْکرَمَ کرَمَاً، رَأْفَةً مِنْک وَ رَحْمَةً إِلی أَنْ جَدَّدْتَ ذلِک الْعَهْدَ لِی تَجْدِیداً بَعْدَ تَجْدِیدِک خَلْقِی، وَ کنْتُ نَسْیاً مَنْسِیاً ناسِیاً ساهِیاً غافِلاً، فَأَتْمَمْتَ نِعْمَتَک بِأَنْ ذَکرْتَنِی ذلِک وَ مَنَنْتَ بِهِ عَلَی وَ هَدَیتَنِی لَهُ، فَلْیکنْ مِنْ شَأْنِک یا إِلهِی وَسَیدِی وَ مَوْلای أَنْ تُتِمَّ لِی ذلِک وَ لَا تَسْلُبْنِیهِ حَتَّی تَتَوَفَّانِی عَلَی ذلِک وَ أَنْتَ عَنِّی راضٍ، فَإِنَّک أَحَقُّ الْمُنْعِمِینَ أَنْ تُتِمَّ نِعْمَتَک عَلَی؛

خدایا، از تو می خواهم به حق این که فقط سپاس ویژۀ توست، یگانه ای شریکی نداری و تویی یکتا، یگانه، بی نیاز، نزاده ای و نه زاده شده ای و یکتایی که همتایی نداری و محمّد بنده و رسول توست، درودهایت بر او و خاندانش، ای آن که هر روز در کاری است، چنان که در شأنت بود بر این‎که بر من لطف و محبت نمودی، به این که مرا از اهل اجابت و دین و دعوتت قرار دادی و در آغاز آفرینشم از روی لطف و محبت و بزرگواری و بخشش خویش، بر این امور موفّقم داشتی، سپس از روی رأفت و رحمتت، به دنبال آوردی این فضل را با فضلی دیگر و این جود را با جودی دیگر و این کرم را با کرمی دیگر تا اینکه آن پیمان را برایم از نو تازه کردی، پس از تجدید آفرینشم و حال آنکه در فراموشی کامل بودم، فراموش کار و بی توجّه و بی خبر، پس نعمتت را بر من تمام کردی، به اینکه آن پیمان را به یادم انداختی و به آن بر من منّت نهادی و به آن راهنمایی ام نمودی، پس باید از شأن تو باشد، ای معبودم و آقا و مولایم، اینکه آن را بر من تمام کنی و از دستم نگیری تا بر پایه آن از دنیایم ببری، درحالی که از من خشنود باشی، به یقین تو سزاوارترین نعمت دهندگانی، بر اینکه نعمتت را بر من تمام کنی؛

اللّهُمَّ سَمِعْنا وَأَطَعْنا وَأَجَبْنا داعِیک بِمَنِّک، فَلَک الْحَمْدُ غُفْرانَک رَبَّنا وَ إِلَیک الْمَصِیرُ، آمَنّا بِاللّهِ وَحْدَهُ لَاشَرِیک لَهُ، وَبِرَسُو لِهِ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَآلِهِ، وَصَدَّقْنا وَأَجَبْنا داعِی اللّهِ وَاتَّبَعْنا الرَّسُولَ فِی مُوالاةِ مَوْلانا وَمَوْلَی الْمُؤْمِنِینَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِی بْنِ أَبِی طالِبٍ عَبْدِاللّهِ، وَأَخِی رَسُولِهِ، وَالصِّدِّیقِ الْأَکبَرِ، وَالْحُجَّةِ عَلَی بَرِیتِهِ، الْمُؤَیدِ بِهِ نَبِیهُ وَدِینَهُ الْحَقَّ الْمُبِینَ، عَلَماً لِدِینِ اللّهِ، وَخازِناً لِعِلْمِهِ، وَعَیبَةَ غَیبِ اللّهِ، وَمَوْضِعَ سِرِّ اللّهِ، وَأَمِینَ اللّهِ عَلَی خَلْقِهِ، وَشاهِدَهُ فِی بَرِیتِهِ. اللّهُمَّ «رَبَّنا إِنَّنا سَمِعْنا مُنادِیاً ینادِی لِلْإِیمانِ أَنْ آمِنُوا بِرَبِّکمْ فَآمَنَّا رَبَّنا فَاغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا وَکفِّرْ عَنَّا سَیئاتِنا وَتَوَفَّنا مَعَ الْأَبْرارِ، رَبَّنا وَآتِنا مَا وَعَدْتَنا عَلَی رُسُلِک وَلَا تُخْزِنا یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّک لَاتُخْلِفُ الْمِیعادَ»

خدایا به لطف تو شنیدیم و اطاعت کردیم و دعوت کننده ات را اجابت نمودیم، تو را سپاس، آمرزشت را خواهانیم پروردگارا و بازگشت ما به سوی توست، ایمان آوردیم به خدای یگانه، شریکی برای او نیست و به رسولش محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) و تصدیق کردیم و دعوت کنندۀ خدا را اجابت نمودیم و از پیامبرش پیروی کردیم، در رابطه با موالات مولایمان و مولای همه اهل ایمان، امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب، بنده خدا و برادر رسول خدا و صدّیق اکبر و حجّت بر مخلوقات خدا، آن مولایی که خدا پیامبر و دین بر حق و آشکارش را به وسیلۀ او حمایت کرد، نشانه دین خدا و خزانه دار دینش و ظرف غیب خدا و جایگاه راز خدا و امین خدا بر خلقش و گواه او در مخلوقاتش، خدایا «پروردگارا! به راستی ما صدای ندادهنده ای که مردم را به ایمان فرامی خوانْد شنیدیم که [می گفت:] به پروردگارتان ایمان آورید. پس ما ایمان آوردیم، پروردگارا! گناهانِ ما را بیامرز! و بدی هایمان را [از پروندۀ ما] محو کن! و ما را در زمرۀ نیکان بمیران! پروردگارا! آنچه که به وسیلۀ پیامبرانت به ما وعده داده ای عطایمان کن! و روز قیامت رسوایمان نساز؛ زیرا تو هرگز از وعده ات تخلّف نمی کنی»

فَإِنَّا یا رَبَّنا بِمَنِّک وَلُطْفِک أَجَبْنا داعِیک، وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ وَصَدَّقْناهُ، وَصَدَّقْنا مَوْلَی الْمُؤْمِنِینَ، وَکفَرْنا بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ، فَوَلِّنا مَا تَوَلَّینا، وَاحْشُرْنا مَعَ أَئِمَّتِنا فَإِنَّا بِهِمْ مُؤْمِنُونَ مُوقِنُونَ، وَلَهُمْ مُسَلِّمُونَ، آمَنَّا بِسِرِّهِمْ وَعَلانِیتِهِمْ وَشاهِدِهِمْ وَغائِبِهِمْ، وَحَیهِمْ وَمَیتِهِمْ، وَرَضِینا بِهِمْ أَئِمَّةً وَقادَةً وَسادَةً، وَحَسْبُنا بِهِمْ بَینَنا وَبَینَ اللّهِ دُونَ خَلْقِهِ لَا نَبْتَغِی بِهِمْ بَدَلاً، وَلَا نَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِمْ وَلِیجَةً، وَبَرِئْنا إِلَی اللّهِ مِنْ کلِّ مَنْ نَصَبَ لَهُمْ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَالْآخِرِینَ، وَکفَرْنا بِالْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَالْأَوْثانِ الْأَرْبَعَةِ وَأَشْیاعِهِمْ وَأَتْباعِهِمْ وَکلِّ مَنْ والاهُمْ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ مِنْ أَوَّلِ الدَّهْرِ إِلی آخِرِهِ؛

ما ای پروردگارمان به مهرورزی و لطفت، دعوت کننده ات را پاسخ گفتیم و از پیامبرت پیروی نمودیم و او را تصدیق کردیم و مولای مؤمنان را باور نمودیم و به جبت و طاغوت کفر ورزیدیم، ما را تابع آن را که به ولایت پذیرفتیم قرار بده و با امامانمان محشور فرما، ما به آنان ایمان و باور داریم و نسبت به آنان تسلیمیم، ایمان آوردیم به نهان و آشکارشان و حاضر و غایبشان و زنده و مرده شان و به آنان به عنوان پیشوایان و پیشروان و سروران خویش خشنود گشتیم و همانان، بین ما و خدا از سایر خلق بس اند، به جای آنان عوضی نجوییم و جز ایشان کسی را به عنوان خلیفه حق برنگیریم و به خدا بیزاری جستیم از هرکه از جنّ و انس، از اولین و آخرین، در برابرشان جنگی بر پا کرد و کافر شدیم به جبت و طاغوت و بت های چهارگانه و شیعیان و پیروانشان و هرکه از جنّ و انس دوستشان دارد، از اوّل روزگار تا پایانش؛

اللّهُمَّ إِنَّا نُشْهِدُک أَنَّا نَدِینُ بِما دانَ بِهِ مُحَمَّدٌ وَآلُ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَعَلَیهِمْ، وَقَوْلُنا مَا قالُوا، وَدِینُنا مَا دانُوا بِهِ، مَا قالُوا بِهِ قُلْنا، وَمَا دانُوا بِهِ دِنَّا، وَمَا أَنْکرُوا أَنْکرْنا، وَمَنْ والَوْا والَینا، وَمَنْ عادَوْا عادَینا، وَمَنْ لَعَنُوا لَعَنَّا، وَمَنْ تَبَرَّأُوا مِنْهُ تَبَرَّأْنا مِنْهُ، وَمَنْ تَرَحَّمُوا عَلَیهِ تَرَحَّمْنا عَلَیهِ، آمَنَّا وَسَلَّمْنا وَرَضِینا وَاتَّبَعْنا مَوالِینا صَلَواتُ اللّهِ عَلَیهِمْ.

خدایا تو را گواه می گیریم که ما معتقدیم به آنچه معتقد شدند به آن محمّد و خاندان محمّد (درود خدا بر او و خاندانش باد) و گفتار ما آن است که آنان گفتند و دینمان همان است که آن ها متدّین به آن بودند، هرچه را گفتند گفتیم و به آنچه معتقد شدند معتقد شدیم و هرچه را انکار کردند انکار کردیم و هرکه را دوست داشتند دوست داشتیم و هرکه را دشمن داشتند دشمن داشتیم و هرکه را لعنت کردند لعنت کردیم و از هرکه بیزار شدند، از او بیزار شدیم و هرکه را مورد رحمت قرار دادند، مورد رحمت قرار دادیم، ایمان آوردیم و تسلیم و راضی شدیم و از موالیانمان (درود خدا بر آنان) پیروی کردیم.

اللّهُمَّ فَتَمِّمْ لَنا ذلِک وَلَا تَسْلُبْناهُ وَاجْعَلْهُ مُسْتَقِرّاً ثابِتاً عِنْدَنا، وَلَا تَجْعَلْهُ مُسْتَعاراً، وَأَحْینا مَا أَحْییتَنا عَلَیهِ، وَأَمِتْنا إِذا أَمَتَّنا عَلَیهِ، آلُ مُحَمَّدٍ أَئِمَّتُنا فَبِهِمْ نَأْتَمُّ وَ إِیاهُمْ نُوالِی، وَعَدُوَّهُمْ عَدُوَّ اللّهِ نُعادِی، فَاجْعَلْنا مَعَهُمْ فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَةِ وَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ، فَإِنَّا بِذلِک راضُونَ یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا آن را بر ما کامل کن و از دستمان مگیر و آن را نزد ما مستقرّ و ثابت قرار ده و موقت مگردان و ما را بر آن زنده بدار تا گاهی که زنده مان داری و بر آن بمیران تا زمانی که ما را می میرانی، خاندان محمّد امامان ما هستند، به آنان اقتدا می کنیم و آنان را دوست می داریم، دشمنانشان را که دشمن خدایند دشمن می داریم، پس ما را در دنیا و آخرت با آنان قرار ده و از مقرّبان پیشگاهت گردان که ما به همان راضی هستیم، ای مهربان ترین مهربانان.[9]

نماز دیگر روز هجدهم ماه ذی الحجه(عید غدیر):

دو رکعت اسـت کـه باید در هر رکعت پس از «حمد»، ده مرتبه سوره «توحید»، ده مرتبه «آیةالکرسی» و ده مرتبه سوره «قدر» را خواند. وقت نماز نیم ساعت پیش از ظهر اسـت و پاداش این نماز برابر اسـت با صدهزار حج و صدها هزار عمره؛ همچنین کسی که این نماز را بخواند، هر چـه از خداوند بخواهد برآورده شود.[10]

بیست و چهارم ذی الحجه(روز مباهله)

دو رکعت نماز بخوانید، در هر رکعت یک مرتبه سوره «حمد» و ده مرتبه سوره «توحید»، ده مرتبه «آیة الکرسی» تا هُمْ فِیها خالِدُونَ و ده مرتبه سوره «قدر» بخوانید. بهتر است پیش از اذان ظهر نماز را بخوانید؛ همچنین روایت شده است که نمازگزار بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار کند.[11]

اعمال آخر ماه ذی الحجه

مستحب است در روز آخر ذی الحجه دو رکعت نماز که در هر رکعت بعد از «حمد» ده مرتبه سوره «قل هو اللّه احد» و ده مرتبه «آیة الکرسی» خوانده شود،

سپس این دعا را خوانده شود:

«اللّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِی هذِهِ السَّنَةِ مِنْ عَمَلٍ نَهَیتَنِی عَنْهُ وَلَمْ تَرْضَهُ وَنَسِیتُهُ وَلَمْ تَنْسَهُ وَدَعَوْتَنِی إِلَی التَّوْبَةِ بَعْدَ اجْتِرائِی عَلَیک، اللّهُمَّ فَإِنِّی أَسْتَغْفِرُک مِنْهُ فَاغْفِرْ لِی، وَمَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ یقَرِّبُنِی إِلَیک فَاقْبَلْهُ مِنِّی، وَلَا تَقْطَعْ رَجائِی مِنْک یا کرِیمُ.

خدایا، آنچه در این سال انجام دادم، از عملی که مرا از آن نهی کردی و به آن راضی نبودی و من آن را فراموش کردم، ولی تو فراموشش ننمودی و پس از گستاخی ام بر تو، مرا به توبه دعوت کردی، خدایا من از تو آمرزش می خواهم، پس مرا بیامرز و آنچه انجام دادم از عملی که به تو نزدیکم کند، از من قبول کن و امیدم را از خودت قطع مکن، ای بزرگ منش مهمان نواز..»[12]

در روایات بسیاری تاکید شده که در آخر هر روز و هر ماه اعمال آن روز یا ماه را جبران کنیم و چون آخر ذی الحجه آخر سال است خواندن این دعا تناسب زیادی دارد که شاهد صحت این دعاست.

پی نوشت ها:

[1] سوره حج، آیه 28.

[2] مفاتیح الجنان، ص 510.

[3] تقویم عبادی، ص 105.

[4] اقبال، ص 317، وسائل الشیعه، ج 3، ص 296؛ المصباح المنیر، ص 436.

[5] مفاتیح الجنان، ص 514.

[6] مفاتیح الجنان، ص 515.

[7] مفاتیح الجنان، ص 527.

[8] مفاتیح الجنان، ص 562.

[9] مفاتیح الجنان، ص 564؛ مصباح المنیر ص486.

[10] مفاتیح الجنان، ص 568؛ الإقبال بالأعمال الحسنة (ط – الحدیثة)، ج ۲، ص: ۱۸۹

[11] مفاتیح الجنان، ص 582.

[12] مفاتیح الجنان، ص 582.